Η παχυσαρκία είναι μια παγκόσμια πανδημία, αποτελώντας ένα τεράστιο βάρος για τη δημόσια υγεία. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ραγδαία αύξηση του επιπολασμού της παχυσαρκίας.
Ως πολυπαραγοντική κατάσταση, η παχυσαρκία καθορίζεται και από το γονότυπο του κάθε ατόμου. Δεδομένα υποδηλώνουν ότι συνεργιστικές αλληλεπιδράσεις της γενετικής προδιάθεσης με τη διατροφή και τον τρόπο ζωής μπορεί να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στον κίνδυνο για εμφάνιση παχυσαρκίας. Παράλληλα, ο καφές είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα αφεψίματα σε όλο τον κόσμο.
Δεδομένα:
Η πλειονότητα των μελετών παρατήρησης έχουν συσχετίσει τη τακτική κατανάλωση καφέ με μειωμένο κίνδυνο παχυσαρκίας αλλά και σχετικών καρδιομεταβολικων ασθενειών, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2. Όμως η σχέση μεταξύ της κατανάλωσης καφέ και της παχυσαρκίας δεν έχει αποσαφηνιστεί πλήρως. Ετερογενείς συσχετίσεις μπορεί να αποδοθούν, τουλάχιστον εν μέρη, στο γεγονός ότι άτομα με διαφορετική γενετική προδιάθεση ενδέχεται να σχετίζονται διαφορετικά με την εναπόθεση λίπους. Επιπλέον, έχει διαπιστωθεί ότι η γενετική προδιάθεση για παχυσαρκία μπορεί να ενισχύεται από τις επιδράσεις συγκεκριμένων διατροφικών παραγόντων στον Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) και στον κίνδυνο για παχυσαρκία.
Σε μελέτη του Wang και συνεργατών 2017, βρέθηκαν για πρώτη φορά σταθερά σημαντικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ της συνήθους κατανάλωσης καφέ και της γενετικής προδιάθεσης σε σχέση με τον ΔΜΣ και την παχυσαρκία. Πιο συγκεκριμένα, η γενετική επίδραση στο ΔΜΣ και στον κίνδυνο για παχυσαρκία μεταξύ των ατόμων που καταναλώνουν ένα ή περισσότερα φλιτζάνια καφέ φάνηκε ήταν περίπου 30% χαμηλότερες από εκείνους που καταναλώνουν λιγότερο από ένα φλιτζάνι καφέ ανά ημέρα. Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι η υψηλότερη κατανάλωση καφέ μπορεί να μειώσει τις γενετικές επιδράσεις στην εναπόθεση λίπους.
Από μια άλλη προοπτική μελέτη, τα άτομα με μεγαλύτερη γενετική προδιάθεση για παχυσαρκία φάνηκε να έχουν χαμηλότερο ΔΜΣ που σχετίζεται με υψηλότερη κατανάλωση καφέ, υποδηλώνοντας ότι η συσχέτιση της κατανάλωσης καφέ με τη μειωμένη εναπόθεση λίπους μπορεί να ενισχυθεί από τη γενετική προδιάθεση.
Γενικότερα, τα ευρήματά των μελετών φανερώνουν ότι άτομα με διαφορετική γενετική προδιάθεση ενδέχεται να σχετίζονται διαφορετικά με την εναπόθεση λίπους βάση ορισμένων διαιτητικών παραγόντων. Αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει μια εξήγηση, εν μέρει τουλάχιστον, των ετερογενών συσχετίσεων μεταξύ κατανάλωσης καφέ και εναπόθεσης λίπους.
Μηχανισμοί:
Οι μηχανισμοί που εμπλέκονται στην αλληλεπίδραση μεταξύ της κατανάλωσης καφέ και της γενετικής προδιάθεσης για παχυσαρκία δεν έχουν αποσαφηνιστεί πλήρως. Παρόλα αυτά είναι γνωστά τα παρακάτω:
- Ο καφές περιέχει αρκετές βιολογικά δραστικές ενώσεις οι οποίες έχουν ευεργετικά αποτελέσματα στην παχυσαρκία και σε συναφείς καρδιομεταβολικές ασθένειες, όπως το χλωρογενικό οξύ, η καφεΐνη, η τριγονελλίνη και το μαγνήσιο. Οι ενώσεις αυτές είναι πιθανό να επιταχύνουν την απώλεια βάρους μέσω των αντιοξειδωτικών, υπογλυκαιμικών και υπολιπιδαιμικών δράσεων τους.
- Επιπλέον, ορισμένα γονίδια που σχετίζονται με τον ΔΜΣ εκφράζονται σε μεγάλο βαθμό στον εγκέφαλο και τον υποθάλαμο και διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο μέσω του κεντρικού νευρικού συστήματος στον έλεγχο της όρεξης, στην προτίμηση των τροφίμων και το ισοζύγιο ενέργειας.
Βέβαια απαιτούνται περαιτέρω μελέτες ώστε να διερευνηθούν οι οδοί στις οποίες βασίζονται τέτοιες αλληλεπιδράσεις γονιδίων και διατροφής και που οδηγούν στην παχυσαρκία.
Συμπέρασμα:
Συμπερασματικά, παρέχονται ισχυρές ενδείξεις ότι η συνήθης κατανάλωση καφέ μπορεί να ελαττώσει τη γενετική επίδραση στον υψηλότερο ΔΜΣ και στον κίνδυνο για παχυσαρκία. Επίσης, έχει φανεί ότι η συσχέτιση μεταξύ της κατανάλωσης καφέ και της μειωμένης εναπόθεσης λίπους είναι πιο ισχυρή σε άτομα με μεγαλύτερη γενετική προδιάθεση.
ΠΗΓΉ : https://thehealthlab.gr
